PABLO SARTAL
Pablo Sartal nace no 1992 en Meis, Pontevedra. Dende neno comeza a debuxar pois sentía que era unha maneira natural para expresarse. Isto lévao a ver a pintura como un ocio no cal podía plasmar aquelas cousas que lle gustaban –cómics, mangas, debuxos animados– nunha mesma expresión. Nestes primeiros anos a súa preferencia baséase principalmente no lapis e no papel, mentres que organicamente foi modelando a súa propia aprendizaxe. Non acudía a clases profesionais, a pesar de que lle tivera gustado, polo que a súa xuventude esta marcada por ser autodidacta.
Durante os seus estudos obrigatorios indagou de maneira máis profusa nos seus gustos e influencias, facendo especial fincapé nos debuxos animados, animes, graffitis e tatuaxes –sendo estas últimas un punto fundamental da definición do seu estilo, especialmente as tradicionais xaponesas. Mediante a repetición e a reprodución dos modelos que máis lle gustaban ía acadando a súa técnica e a súa expresión propia, sendo estes considerados como “debuxos de aprendizaxe”.
Estudou bacharelato de artes, o cal supuxo o seu primeiro paso cara unha ensinanza formal no mundo da arte. Foi o seu primeiro encontro con técnicas, métodos de traballo especializados e cuestións formais. Grazas a isto introduciuse en novas expresións artísticas que lle serviron para ampliar as súas miras como carboncillo, óleo, etc. pero remarcando claramente o seu interese polo debuxo técnico –o primeiro paso para os seus posteriores estudos. Continua a súa formación na Escola de Arte Superior Antonio Faílde en Deseño Gráfico na cal se instrúe sobre técnica e métodos de traballo, xa encamiñado a unha visión moito máis profesional. Descubre novos artistas e estilos que conforman un pilar básico no seu imaxinario artístico; Bauhaus, carteleira propagandística, etc. Unha das figuras fundamentais para Pablo foi Toulouse Lautrec, sobre todo pola súa vertente no cartelismo moderno.
No transcurso dos anos de formación superior transiciona do lapis cara o dixital, xa que o vía como unha ferramenta moito máis útil e diversa. A finais do 2018 toma máis en serio este novo método, de maneira autodidacta aprende como sacarlle partido e a profundar nos distintos usos que lle ofrece o mundo dixital. Os recursos e a variedade son os puntos que considera máis atraentes. Actualmente encóntrase nun proceso de constante aprendizaxe pois está interesado no mundo da publicidade, deseño web, marketing e das novidades que xurdan no mundo do deseño gráfico.
Produción artística
A obra de Pablo varía ó longo dos anos, axustándose ós seus gustos e novas referencias que engade ó seu eido. Isto lévao a que a produción sexa variada e que poida diferenciarse en distintas etapas. Nos comezos a referencia clara baséase nun estilo apegado ás tatuaxes que combina co lettering, xa que lle gusta acompañar os seus deseños con texto. Estes poden ser propios, que realiza a man, ou elixidos dentro do seu banco de referencias. En ambos casos búscase que se adapte a imaxe e que se aprecie como unha composición completa. Pouco a pouco vai pasando desta ilustración con moito detalle, en branco e negro, a un estilo moito máis caricaturesco, onde a presenza da cor é fundamental.
Nesta segunda etapa empápase de novas referencias, grazas a un concurso dun podcast online –Yo Interneto– no cal invitaban os seus fans a crear un deseño para o merchandising. Tras investigar en novos estilos concorda que o máis adecuado –e co que sinte que máis conecta– é aquel que se achega as caricaturas dos anos trinta. Foi pouco a pouco dándolle unha forma máis persoal e engadindo características que segue arrastrando do pasado, como a combinación imaxe-texto. Para que esta nova vía se presente dunha maneira máis sólida e que poida constituírse como un novo estilo propio, bebe principalmente de artistas norteamericanos, pois considera que é o lugar principal onde se está levando a cabo un rexurdimento do estilo. Debido a este tamén descobre que se sinte moi cómodo traballando para o mundo téxtil e que desfruta vendo os seus deseños estampados en camisetas e suadoiros. Actualmente está interesado na serigrafía e estampaxe, desencadeado principalmente tras a visita da exposición "Castelao grafista (facsímile)". Tanto estes métodos de traballo –e polo tanto o estilo que proxecta– como a figura de Castelao son os novos intereses principais do autor.
En canto o método de traballo e proceso creativo inclínase por garabatear libremente dándolle así moita presencia a liña. Nestes bosquexos vai formando o deseño e dando forma as súas ideas. O estilo vaise marcando segundo o vai pasando pouco a pouco a limpo, aportando claridade ó debuxo. Para que sexa detallado e moi preciso traballa a base de capas que pode ir retocando de maneira individual. É neste momento, tras as correccións, cando engade o texto e a cor.
A caricatura aporta formas distendidas, que lle deixan voar a imaxinación e que transmiten sensacións alegres acentuadas polos grandes ollos, os sorrisos e dotar de vida a obxectos inanimados.
Análise dunha obra
No verán do 2021 Pablo somérxese na creación de varias ilustracións sobre distintas festas estivais, unha delas é San Xoán. Comeza creando bosquexos nos que presenta distintas opcións para este mesmo tema, pero tendo como punto central manter o seu estilo e que sexa distendida e divertida.
O tema principal combina elementos relacionados ca festividade, polo que o punto central é a cacharela. A pesar de que a relación obvia sería poñer unha persoa saltándoa, Pablo quere ir máis aló, polo que decide dar vida a unha cervexa de maneira caricaturesca. Este evento recorda de maneira clara a un ambiente relaxado, pasando un bo tempo cos amigos.
Para o fondo baralla a posibilidade de plasmar a cidade da Coruña –por exemplo ca Torre de Hércules– pois constitúese como un lugar clave para desfrutar do día. A pesar diso, e intentalo de distintos modos, considera que o resultado máis adecuado resulta relacionándoo cas meigas (sapos, serpes, setas, etc.). A natureza e o espiritual mestúranse nun mesmo punto. O fondo énchese con estrelas e nubes facendo mención a unha das noites máis especiais do ano.
Tras crear o deseño no Ipad pásase para o ordenador en prol de traballar máis comodamente co texto. Engade non só o nome da festa, senón tamén a data e unha pequena frase en forma de título. Unha vez colocado o texto selecciona a tipografía que mellor se adecúe o estilo. En xeral usa parellas de tipos, unha de pau seco e outra con serifa ou caligrafía, pois aporta un efecto máis interesante á composición e sobre todo contraste. A tipografía finalmente escollida é unha de forma ancha en contraposición a unha máis estreita. O último paso é escoller as cores que se adapten de mellor maneira.
